12. ทำประกันการเดินทางให้พร้อม โดยปกติแล้วทางสถานทูตเขาจะแจ้งให้เราไปทำประกันการเดินทางก่อนไปรับวีซ่าตามเงื่อนไขที่กำหนดไว้ของแต่ละประเทศ โดยที่เราสามารถจะซื้อเพิ่มในบางเคสที่ประกันไม่ได้ครอบคลุมเอาไว้ เวลาซื้อประกันกับตัวแทนอย่าลืมถามรายละเอียดเขานะครับว่าครอบคลุมความเสียหายตรงไหนบ้าง แล้วถ้ามีอะไรที่เราเห็นว่าน่าจะซื้อเพิ่มก็ซื้อเสียเถ่อะครับ กันไว้ดีกว่าแก้ เพิ่มเงินอีกนิดหน่อยแต่ก็อุ่นใจครับ
13. ควรจะหาซื้อกระเป๋าสตังค์และพาสปอร์ตแบบที่สามารถซ่อนไว้ตามที่ต่าง ๆ ในร่างกายได้ เช่นห้อยคอใต้เสื้อ คาดเอว หรือห้อยกับเข็มขัดแล้วสอดเข้าในกางเกง พวกมิจฉาชีพในยุโรปนั้นจะถนัดแนวฉก ชิง วิ่งราว เสียเป็นส่วนใหญ่ ไอ้ประเภทใช้อาวุธจี้หรือมอมยานั้นไม่ค่อยจะมีหรือถ้ามีก็นับว่าน้อยครับ นอกเสียจากว่าคุณจะประมาทกันจริง ๆ เช่นเดินไปไหนคนเดียวในที่เปลี่ยว หรือออกไปเที่ยวกับคนแปลกหน้า ฉนั้นถ้ามีคนมาคุยด้วยระหว่างการเดินทางก็อย่าพึ่งหลงดีใจว่ามีคนมาจีบนะครับ ถึงแม้ว่าเขาเหล่านั้นจะหน้าตาดีหรือวางท่าทางดูภูมิฐานแค่ไหนก็อย่าประมาทครับ พวกมิจฉาชีพมักมาในหลากหลายรูปแบบ แม้กระทั่งนักท่องเที่ยวด้วยกันเองก็อย่าได้ไว้วางใจ ขอให้ระวังและรัดกุมที่สุดเป็นดีครับ
พวกฉก ชิง วิ่งราว ส่วนใหญ่จะทำงานกันเป็นทีมตามแหล่งท่องเที่ยวที่ผู้คนจอแจ เช่นตามสถานีรถไฟ หรือรถไฟใต้ดิน วิธีการก็จะคล้าย ๆ กัน อาทิเช่นแกล้งมาเดินชนเราหรือมารุมถามให้เรางง จากนั้นก็แอบหยิบเอากระเป๋าตังค์ของเราไป ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าหากเราเอากระเป๋าสตังค์ซ่อนไว้ในที่มิดชิด ซึ่งจะทำให้พวกมันทำงานลำบากไปอีกขั้นหนึ่งครับ
14. เช็คเดินทางควรจะจดหมายเลขเช็คทุกฉบับเก็บไว้ที่ไหนสักแห่งแยกต่างหากนะครับ ถ้าฉบับไหนเรานำไปแลกเงินแล้วก็ทำเครื่องหมายกำกับไว้หรือขีดทิ้ง ในกรณีเช็คหายหรือโดนขโมยจะได้แจ้งอายัตแต่เฉพาะฉบับที่ยังไม่ได้ใช้ ทั้งนี้ก็เพื่อความสะดวกและรวดเร็วสำหรับธนาคารในการพิจารณาออกเช็คฉบับใหม่ให้ไงครับ เงินสดและบัตรเครดิตควรจะแยกเก็บไว้หลาย ๆ ที่เผื่อฉุกเฉิน แล้วก็อย่าลืมจดหมายเลขโทรศัพท์และที่ทำการของธนาคารเจ้าของบัตรประจำประเทศนั้น ๆ ไว้ด้วยนะครับ จดหมายเลขบนบัตรของเรา 16 หลักกำกับไว้ในกรณีที่คุณจำหมายเลขสมาชิคไม่ได้ ส่วนรหัส PIN และหมายเลขสามตัวหลังบัตรนั้นอย่าจดไว้รวมกันเด็ดขาดครับ
15. เอกสารการเดินทาง พาสปอร์ต บัตรประชาชนและหนังสือรับรองต่าง ๆ ควรจะถ่ายสำเนาแยกเก็บไว้สักสองชุดนะครับ เผื่อทำหายจะได้มีหลักฐานให้เจ้าหน้าที่ทางนู้นเค้าดำเนินเรื่องได้สะดวกไงครับ
เอาหล่ะครับ ร่ายกันมายืดยาวพอดูสำหรับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยก่อนการเดินทาง บางเรื่องอาจจะเป็นประโยชน์โดยตรงแต่บางเรื่องก็อาจจะไม่ ยังไงก็ลองนำไปใช้เป็นหลักเกณฑ์คร่าว ๆ กันดูนะครับ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ในบทหน้าผมจะพาพวกคุณเที่ยวกันเลย การเดินทางในแบบของผมอาจจะไม่ได้ลงลึกในรายละเอียดนัก แต่ก็พยายามเก็บเกี่ยวความประทับใจรายทางไว้ให้มากที่สุด สำหรับคนที่เคยมีประสพการณ์มาบ้างแล้ว เรื่องราวที่เล่าอาจจะไม่ค่อยมีประโยชน์มากนักในเชิงข้อมูล แต่อย่างน้อยผมก็หวังว่ามันคงพอจะสร้างความเพลิดเพลินให้ได้บ้าง และสำหรับคนที่ยังไม่มีโอกาส มันอาจจะช่วยจุดประกายไฟแห่งการเดินทาง ที่แอบซ่อนอยู่ในใจของใครต่อใครหลายคนให้ลุกโชนขึ้นมาได้ แล้วก็อย่าลืมกลับมาถ่ายทอดเรื่องราว แบ่งปันความประทับใจเหล่านั้นสู่กันฟังบ้างนะครับ
พวกฉก ชิง วิ่งราว ส่วนใหญ่จะทำงานกันเป็นทีมตามแหล่งท่องเที่ยวที่ผู้คนจอแจ เช่นตามสถานีรถไฟ หรือรถไฟใต้ดิน วิธีการก็จะคล้าย ๆ กัน อาทิเช่นแกล้งมาเดินชนเราหรือมารุมถามให้เรางง จากนั้นก็แอบหยิบเอากระเป๋าตังค์ของเราไป ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าหากเราเอากระเป๋าสตังค์ซ่อนไว้ในที่มิดชิด ซึ่งจะทำให้พวกมันทำงานลำบากไปอีกขั้นหนึ่งครับ
14. เช็คเดินทางควรจะจดหมายเลขเช็คทุกฉบับเก็บไว้ที่ไหนสักแห่งแยกต่างหากนะครับ ถ้าฉบับไหนเรานำไปแลกเงินแล้วก็ทำเครื่องหมายกำกับไว้หรือขีดทิ้ง ในกรณีเช็คหายหรือโดนขโมยจะได้แจ้งอายัตแต่เฉพาะฉบับที่ยังไม่ได้ใช้ ทั้งนี้ก็เพื่อความสะดวกและรวดเร็วสำหรับธนาคารในการพิจารณาออกเช็คฉบับใหม่ให้ไงครับ เงินสดและบัตรเครดิตควรจะแยกเก็บไว้หลาย ๆ ที่เผื่อฉุกเฉิน แล้วก็อย่าลืมจดหมายเลขโทรศัพท์และที่ทำการของธนาคารเจ้าของบัตรประจำประเทศนั้น ๆ ไว้ด้วยนะครับ จดหมายเลขบนบัตรของเรา 16 หลักกำกับไว้ในกรณีที่คุณจำหมายเลขสมาชิคไม่ได้ ส่วนรหัส PIN และหมายเลขสามตัวหลังบัตรนั้นอย่าจดไว้รวมกันเด็ดขาดครับ
15. เอกสารการเดินทาง พาสปอร์ต บัตรประชาชนและหนังสือรับรองต่าง ๆ ควรจะถ่ายสำเนาแยกเก็บไว้สักสองชุดนะครับ เผื่อทำหายจะได้มีหลักฐานให้เจ้าหน้าที่ทางนู้นเค้าดำเนินเรื่องได้สะดวกไงครับ
เอาหล่ะครับ ร่ายกันมายืดยาวพอดูสำหรับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยก่อนการเดินทาง บางเรื่องอาจจะเป็นประโยชน์โดยตรงแต่บางเรื่องก็อาจจะไม่ ยังไงก็ลองนำไปใช้เป็นหลักเกณฑ์คร่าว ๆ กันดูนะครับ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ในบทหน้าผมจะพาพวกคุณเที่ยวกันเลย การเดินทางในแบบของผมอาจจะไม่ได้ลงลึกในรายละเอียดนัก แต่ก็พยายามเก็บเกี่ยวความประทับใจรายทางไว้ให้มากที่สุด สำหรับคนที่เคยมีประสพการณ์มาบ้างแล้ว เรื่องราวที่เล่าอาจจะไม่ค่อยมีประโยชน์มากนักในเชิงข้อมูล แต่อย่างน้อยผมก็หวังว่ามันคงพอจะสร้างความเพลิดเพลินให้ได้บ้าง และสำหรับคนที่ยังไม่มีโอกาส มันอาจจะช่วยจุดประกายไฟแห่งการเดินทาง ที่แอบซ่อนอยู่ในใจของใครต่อใครหลายคนให้ลุกโชนขึ้นมาได้ แล้วก็อย่าลืมกลับมาถ่ายทอดเรื่องราว แบ่งปันความประทับใจเหล่านั้นสู่กันฟังบ้างนะครับ
สภาพความวุ่นวายในรถไฟใต้ดินและบริเวณสถานี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น